Trudności: Na Mięguszowiecki Sz. Wielki (I), Pośredni (I), Czarny (0+)
|
 |
Wysiłek: Opis znajduje się w rozdziałach konkretnych szczytów.
|
Zagrożenie: Zarówno latem jak i zimą zagrożenie jest znaczne. Skomplikowana budowa masywu utrudnia orientację. Wysokość pn. ścian prawie uniemożliwia bezpieczny odwrót.
|
Wrażenia: Być może najwspanialszy masyw Tatr.
|
Zimą: Wspaniały rejon wspinaczkowy. Jedne z najciekawszych wypraw tatrzańskich.
|
|
Opis masywu
Mięguszowieckie Szczyty to grupa trzech potężnych szczytów w głównej grani Tatr rozdzielającej Dolinę Rybiego Potoku i Dolinę Mięguszowiecką. Są to kolejno od zachodu:
Cały masyw ograniczony jest przełęczami: Czarnostawiańską (oddzielającą od Wołowego Grzbietu) i Hińczową (oddzielającą go od Cubryny).
Północne ściany masywu dochodzą do 900m wysokości i zaliczają się do najwyższych w Tatrach. Od południa ściany są już zdecydowanie niższe i wiodą nimi najłatwiejsze drogi na poszczególne szczyty.
Swoją nazwę Mięguszowieckie Szczyty zyskały jako wierzchołki dominujące ponad Doliną Mięguszowiecką, która z kolei uzyskała nazwę od wsi Mięguszowce. |
|
Normalna droga
Drogi zostały opisane na stronach poszczególnych szczytów. |
 |
|
Opisane ściany
|
Opisane granie
- Grań Mięguszowieckich Szczytów
|
Doliny
- Dol. Rybiego Potoku
- Dol. Hińczowych Stawów
- Dol. Mięguszowiecka
|
Linki
Przejście granią Mięguszowieckich Szczytów TOPO |
